Persoonlijk Monument & Condoleanceregister

Lieve Ingrid en Carlo, het is al weer 6 weken geleden dat wij het droevige bericht hoorde van het overlijden van Ingrid haar moeder. Maar ik meende toch dit onderstaande gedichtje nog even te moeten plaatsen (ik kreeg dit vd week om een hele andere reden onder ogen). Want dit gedichtje geeft aan waar het NU voor jullie omdraait! Wij wensen jullie uiteraard veel sterkte met de verdere verwerking van dit enorme verlies, maar troost je met de gedachte dat jullie haar konden en mochten verzorgen bij haar laatste treinreis. DIKKE XXX Richard en Inge Het leven is als een treinreis Mensen stappen op en mensen stappen af. Er zijn haltes met een gelukkig weerzien, en haltes met een droevig afscheid. Als we geboren worden stappen we op de trein en ontmoeten onze ouders en denken dat ze de hele reis bij ons zullen blijven. De realiteit is echter anders . ze stappen noodgedwongen af op een station en laten ons alleen achter in de trein, zonder hun gezelschap, liefde en genegenheid. Maar er stappen ook weer andere mensen op. Mensen die voor ons heel belangrijk zullen zijn tijdens de verdere reis. Het zijn onze broers en zussen, onze vrienden en alle andere mensen die heel veel van ons gaan houden. Voor sommigen is de reis een leuke uitstap. Voor sommigen is het helaas een droevige reis met loodzware bagage. Nog anderen staan steeds klaar om iemand anders in de trein te helpen. Sommigen laten een grote heimwee achter. Anderen stappen in en snel daarna weer uit en geven ons enkel maar de tijd om hen vluchtig te ontmoeten. Soms zijn we ervan verrast dat sommige medereizigers waarvan we houden in een ander rijtuig gaan zitten en ons alleen verder laten reizen. Natuurlijk houd niemand ons tegen om hen in een ander rijtuig te gaan opzoeken. Soms kunnen we echter niet maar naast hun gaan zitten, omdat die plaats nu al ingenomen is door een ander. Dat is niet erg, zo is de reis nu eenmaal ; vol dromen en verrassingen, vol van ontmoetingen en afscheid nemen . meevallers en ontgoochelingen … Maar bedenk wel …. er is geen terugreis. Dis laat ons de reis zo aangenaam mogelijk maken, we reizen tenslotte maar één keer. Laten we proberen ons reisgenoten te begrijpen, en laten we zoeken naar de mooiste kanten van elk van hen. Weet dat er op elk moment van de reis één van onze reisgenoten ons begrip nodig kan hebben. Ook wij zelf kunnen op een bepaald moment behoefte hebben aan iemand die ons begrijpt. Het grote mysterie van de reis is dat we niet weten wanneer we zullen uitstappen. We weten ook niet wanneer onze reisgenoten zullen uitstappen. Zelf niet degene die pal naast ons zitten. Ikzelf, denk dat ik heel droevig ben wanneer ik moet uitstappen. Ik ben er zelfs zeker van. Het afscheid nemen van alle lieve mensen die ik ontmoet heb in de trein, hen achterlaten, zal pijn doen. Ik ben er zeker van dat ook ik ooit zal aankomen op centraal station, en dat ik daar ook iedereen weer terug zal zien, met veel meer bagage dan waar ze mee vetrokken waren. Ik zal gelukkig zijn dat ook ik hen meer bagage bezorgd heb. Lieve vrienden,laat ons er een mooie reis van maken. Laat ons ervoor zorgen dat we mooie herinneringen achterlaten op het moment dat we uitstappen. Aan allen die in mijn trein zitten WENS IK EEN HELE MOOIE REIS, GENIET ERVAN !!

Ter gedachtenis aan mevr. Niesje Lakerveld. Allereerst betuig ik mijn meeleven aan haar kinderen en kleinkinderen met het verlies van hun moeder/ grootmoeder. Het was een voorrecht om haar te kennen. Haar in mijn conversatie Engels te hebben - samen met haar op vakantie te zijn geweest - en andere manieren van contact. Ze was een integere vrouw - niet bang om haar mening te zeggen - maar altijd correct en eerlijk. Ze was altijd opgeruimd - glimlachend en open voor anderen. Luisterend - en niet meteen met een oordeel klaar! Rustig. Haar lichaam werd verteerd door de ziekte - maar niet haar geest. Ze leefde bewust en genoot van haar omgeving. Ze was als een prinses op haar ziekbed, wat was ze dankbaar met al haar vrienden, die haar even kwamen bezoeken. Ze had niets nodig - nee, die bloemen spraken voor haar. Wat was ze trots op haar kinderen en kleinkinderen! En jullie hebben haar tot het laatst mee mogen maken. Voor haar was het goed. Blijft die dankbare herinnering aan haar. Dat vriendelijke gezicht met die mooie zilveren krullenbos. Een dankbaarheid om zo iemand gekend te hebben. Uit dankbaarheid. Renske Idsinga

Een taak is voor jullie geeindigd en zal een lege plek achterlaten. Ons medeleven laat zich daarbij heel moeilijk in woorden beschrijven. Wij wensen jullie alle mogelijke sterkte toe in deze moeilijke tijd en hopen dat jullie bij elkaar de steun en de troost kunt vinden om dit verlies te verwerken. Piet en Nel Haksteen

Dag Nies, Perspectief heeft een verdwijnpunt. Jij bent je daar meer van bewust dan andere mensen. Dat bewustzijn kan rust geven, wij wensen je die rust toe. Lieve groeten, Bert en Hanna

Lieve Ingrid, Van Carlo begrepen we dat je alles hebt gedaan om je moeder naar het einde toe goed te begeleiden. Dat alles nog is gezegd wat er te zeggen viel. Dat is in ieder geval heel fijn en mooi. Nu ligt het achter je en is het hopelijk mogelijk om het af te sluiten en alleen de mooie herinneringen over te houden. Heel veel sterkte de komende tijd! Liefs, Mechthild en Piet

Gecondoleerd en heel veel sterkte in deze moeilijke tijd.

Als roeimaatje van Niesje op de dinsdagmiddag hebben we heel veel zitten praten. Ze was altijd erg gezellig en opgewekt. Ik zal haar erg missen want we hebben zeker 18 jaar met elkaar geroeid. Op de vrijdag van haar overlijden wilde ik nog even bij haar langs gaan maar dat ging niet meer. Ze was erg slecht. IK wens jullie heel veel kracht toe in de komende tijd.

Als roeimaatje van Nies wil ook ik op deze wijze mijn deelneming betuigen. Hoe onverwacht verliep dit laatste jaar. Het is haast niet te bevatten! Ik hoop dat jullie met de liefdevolle herinnering aan jullie moeder en oma de draad weer voorzichtig op kunnen pakken. Heel veel sterkte!

Vier jaar geleden heb ik Nies leren kennen door het bridgen en het klikte meteen. We hebben heel wat gezellige bridgeavonden met elkaar doorgebracht en ook een aantal bridgeweekends in verschillende stadjes. Zoveel plezier gehad...Nies zo genietend van alles, altijd opgewekt en vrolijk... Zelfs tijdens mijn laatste bezoek aan haar in de tuin van de hospice zei ze nog: oh meid, ik lig zo tegenieten van het lekkere zonnetje en alle mooie bloemen en planten..... Ik ben dankbaar, dat Nies in mijn leven was en vind het vreselijk, dat het maar zo kort was. Ik ga haar heel erg missen, maar zal altijd met een glimlach aan haar denken. Ik wens u allen heel veel sterkte met dit grote verlies.

Wat laat maar evengoed gemeend willen Laurine en ik jullie van harte condoleren met het verlies van Ingrid?s moeder. We wensen jullie strekte met het verlies en hopen jullie in wat vrolijker stemming weer ens te zien als wij volgende week (6 sept) weer in NL aankomen.

Hoi Ingrid, Wat een vreselijk nieuws van het overlijden van je moeder. Heel veel sterkte Ingrid! We denken aan je!

Beste Ingrid en Carlo, We hoorden via Mike/ Mitchell dat, onlangs je moeder is overleden. Ondanks dat we nog weinig contact hebben, wilden we je langs deze weg condoleren. Het verlies van je moeder is een groot gemis voor de toekomst maar gedenk je "speciale en mooie momenten". Zo blijft ze bij je! P.S. Zal een kaarsje voor haar branden. Alle goeds en héél véél sterkte.

Lieve Familie, Heel veel sterkte met het verwerken van jullie verdriet! Liefs Hennie

Wij wensen Ingrid, Mitchell en alle naasten sterkte met het verwerken van het verlies.

Helaas heb ik Niesje niet persoonlijk gekend. Ik zeg helaas, want zoals ik lees was zij een warme persoonlijkheid, een heel fijn mens. Ik wens de familie heel veel sterkte met dit verlies.

Ik wens de familie van Niesje veel sterkte met het verlies van hun moeder en oma.

Lieve Ingrid en naasten, De dood van je moeder, meestentijds de spil van de familie, de vrouw die de familie met elkaar verbonden houdt, zo nodig met elkaar verzoent, is weggevallen. Ik betuig jou/jullie mijn medeleven bij haar overlijden. Ingrid, de voorbije paar maanden moeten voor jou als een ongrijpbare sneltrein van tijd voorbijgedenderd zijn. Soms 'ns een gunstig bericht over ma's toestand, even een opleving en een sprankje hoop, maar dan weer in je achterhoofd die onontkoombare wetenschap dat alle hoop vals is. Een paar maanden van hollen en vliegen en mogelijk van schipperen. Alweer naar Dordrecht? En het werk dan? En de andere geliefden/vrienden/vakantie? Je hebt de enige juiste keuze gemaakt. Vast en zeker zijn je moeder en jij in deze laatste maanden nader tot elkaar gekomen. Zijn dingen besproken/uitgesproken die eerder misschien uit onmacht of gene onaangeroerd bleven. Ik hoop van harte dat je moeder in rust en verzoend met het leven en de dood is gestorven. Maar ik ben ervan overtuigd dat ze gestorven is in de wetenschap dat haar kinderen en jij Ingrid in het bijzonder, zich zeer hebben ingespannen om haar laatste maanden zo comfortabel mogelijk te laten doorbrengen en haar met alle liefde te omringen. Wat kan een mens nu nog meer wensen? Mogen de dierbare herinneringen aan moeder/oma jullie tot troost zijn. Ik denk aan jullie en wens jullie sterkte. Liefs Ineke

Ik wens de familie heel veel sterkte met het verwerken van het verlies van Niesje.

Ik heb Niesje ontmoet als collega vrijwilliger in het museum en wens haar naasten veel sterkte toe.

Ook al heb ik Niesje niet persoonlijk gekend, toch wil ik haar naasten heel veel sterkte toewensen.

Ik wens Ingrid en famile heel veel sterkte toe in deze moeilijke tijd.